نشانههاى قيامت
بسم رب المهدی
اشهد ان
مولانا امیرالمومنین علی ولی الله
لعن الله
قاتلیک یا فاطمه الزهرا
سلام الله علیها
نشانههاى قيامت
خدا را! خدا را! بندگان خدا بترسيد كه دنيا شما را به راهى مىراند كه به قيامت رساند شما و يامتبسته يك ريسمانيد. و از هم جدا نمىمانيد گويى قيامتبا نشانههايش پديدار است، و علامتهاى آن آشكار، و شما را به صراط خود نگاهداشته - و خواستار -، با زلزلههايش سررسيده و سنگينى آن - بر شما - بار. و دنيا رشته پيوند با مردم خود گسلانده، و آنان را از دامن خودبرون رانده. گويى روزى بود و به آخر كشيد، يا ماهى و به سر رسيد. تازه آن كهنه و فربه آن نزار، در موقعى سخت تنگ و كارهايى بزرگ و درهم - و برونشو دشوار ; و آتشى كه سوزش آن سخت و توان فرسا - ست و بانگ آن بلند و رسا - ست. شعله آن رخشان است، آوازش خروشان است، زبانه آن درخشان است، خاموشى آن نامنتظر است، و فروزينه آن آن شعلهور، بيم آن ترساننده، و قرارگاه آن به جايى راه نبردنده، پيرامونش تار و ديگهايش گرم و بى بار، كارهايش سخت و دشوار «و آنان كه پرهيز كردند و از پروردگار خود ترسيدند گروه گروه به بهشت رانده مىشوند.» نه ترس عذاب دارند و نه بيم عقاب، از آتش دور، در خانه امن آسوده و آرام، و از جاى باش و آسودن در آن خشنود و به كام. آنان كه در دنيا كارهاشان پاك بود و ديدهاشان گريان و نمناك، شب آنان دردنيا روز بود با فروتنى كردن و آمرزش طلبيدن، و روزشان شب با تنهايى گزيدن و از مردم بريدن. پس خدا بهشت را بازگشتگاه آنان ساخت و پاداش ايشان را نيكو پرداخت; و آنان در خور آن ثواب بودند و بدان سزاوار، با ملكى هميشگى و نعمتى پايدار.
نهج البلاغه
دكتر سيد جعفر شهيدى